Reeds in 1982 schreef Albert Tiberghien dat één van de grote gebreken van onze fiscaliteit het gebrek aan eenvoud is. Hij richtte zijn verwijt niet alleen tot de wetgever of de administratie maar tot ongeveer iedereen. Toen hij zijn fiscale proza neerschreef in een boekje over het leven van Frater Fiscalianus, was hij reeds lang tot de overtuiging gekomen dat wij een “complexomane mentaliteit” bezitten omdat wij er steeds opnieuw in slagen onze eenvoudigste ideeën op de ingewikkeldste wijze uit te voeren. Het is, zo zei hij, dan ook “gemakkelijker een eenvoudig idee ingewikkeld uit te werken dan een ingewikkeld opzet te vereenvoudigen”.
De volledige publicatie die verscheen in Tijdschrift voor Fiscaal Recht, 582 kan u hier lezen.